پمپ به عنوان قلب سیستم هیدرولیک، توان مکانیکی را که به وسیله موتورهای الکتریکی یا احتراق داخلی تامین میگردد، به توان هیدرولیکی تبدیل می‌کند. پمپ فقط مولد جریان سیال بوده و سطح فشار ایجاد شده به میزان بار مقاومی که توسط عملگر سیستم هیدرولیک بر آن غلبه مي‌شود بستگی دارد. در انتخاب پمپ‌هاي با جابه‌جايی ثابت موارد ذيل بايد در نظر گرفته شود:
1. قطر دهانه‌های پمپ
2. فشار كاری در خروجي پمپ
3. فشار كاری در ورودي پمپ
4. سرعت دوران پمپ
5. حجم جابه‌جايی روغن
6. دبی موثر
7. توان موتور محرک پمپ
8. دمای كاری روغن
9. درجه ويسكوزيته
10. فيلتراسيون
11. کاویتاسیون در پمپ‌ها
اولين مرحله در انتخاب مدار تغذيه و تعيين پمپ مناسب براي يك كاربرد معين در سيستم‌های هيدروليک، بررسي ميزان فشار و جريان مورد نياز در مدار است. ابتدا منحنيهاي جريان و فشار در يك سيكل زماني بايد بررسي شود. سپس هم‌زماني مصرف در المان‌هاي مختلف تعيين گردد. بدين نحو حداكثر جريان مورد نياز مشخص مي‌گردد. براي تعيين يك مدار تغذيه مناسب به موارد ذيل بايد توجه نمود:
1. در سايزينگ پمپ‌ها در عمل، حدود ده درصد به دبي تعيين شده از طريق محاسبات تئوریک اضافه مي‌نمايند.
2. در انتخاب شير اطمينان (فشارشكن)، فشار تنظيمی بايد ده درصد بيشتر از فشار كاری سيستم باشد.
هر دو مورد (1) و (2) باعث مي‌شود توان بيشتری در سيستم هيدروليک تزريق شود.
با تعیین فشار کاری و دبی مصرفی روغن، توان مورد نیاز براي الكتروموتور گرداننده پمپ در سیستم با استفاده از فرمول زیر محاسبه میشود:
P(kW) = [Q(lit/min) × p(bar)]/600
انواع پمپ به شرح زیر است:
- پمپهای دنده‌ای (جابه‌‌جایی ثابت)
- دنده خارجی
- دنده داخلی
- پیچی
- پمپهای تیغه‌ای (پره‌ای)
- پمپهای پیستونی (جابه‌‌جایی ثابت یا متغیر)
- طرح محوری (اکسیال)
- طرح شعاعی (رادیال)
خلاصه ای از مشخصات کلی پمپ‌ها را میتوانید در جدول زیر مشاهده فرمایید.
